.... یکم

December 15, 2015, 9:34 pm

فردا جان سلام

از آخرین باری که برایت کاغذ فرستادم مدت ها می گذرد! نمی دانستم این نامه ننوشتن ها از چند سال هم عبور می کند ! و آدمی چه می داند از فردایش ؟ یادت می آید ؟ شاید قریب به ده سالی می شد که برایت عکس و خط پست می کردم و بعد نمی دانم چه شد که تنبلی آمد سراغم و دیگر برایت ننوشتم ...

این دلتنگی و انتظار و چشم به راهی ، تا که خبر می دهد به دوست ؟

که به قول نیما :

تو را من چشم در راهم شباهنگام ....

فردای عزیزم !

نیستی که ببینی پیر شده ام و به مرگ نزدیکتر ! خط هایی نوشتم و برایت پست نکردم ! اگر حوصله ای بود بتدریج برایت خواهم فرستاد ، تا بدانی فقیر هنوز بهانه هایی برای نوشتن دارد ....!

به همگی سلام برسان بلند بالا

تا بعد

یا علی مدد

↧

.... دوم

December 31, 2015, 10:53 am

≫ Next: .... سوم

≪ Previous: .... یکم

فردا جان سلام

می دانم فیل ات یاد هندوستان کرده است و افتاده ای به ننه من غریبم و دلتنگی و دوری و مصیبت های فراق! سراغ آن یار قدیمی را گرفتی که سالهای سال خاطرات مشترک با او داشتی و نمی دانم چه پیش افتاد که تو رفتی و او ماند و خود را انداخت در یک چهار دیواری و گریز از جماعت و گریزان از خود ! و این دومی چه غم انگیز است .....

یادت می آید؟ می آمد و می نشست و برایمان مولانا می خواند ؟ انگار مولانا را خورده بود! حس غریبی به مولانا داشت و هوای قونیه در سرش . همه ی عمر آرزویش این بود که در آذر ماهی برود قونیه و در مراسم سماع شرکت کند و به قول خودش دلی از عزا درآورد . خوش داشت در همان حال بمیرد و همانجا دفن اش کنند، و چه آرزوی محالی !! و حالا فراق تو از پای درآوردش و شد گوشه نشنین در میخانه ی غم ! و نمی دانم تا حالا چندبار کلیدر دولت آبادی را زار زده است ؟ و یا چند بار شجریان برایش خواند :

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

مائیم و موج سودا شب تا به روز تنها

خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

مائیم و آب دیده در کنج غم خزیده

بر آب دیده ی ما صد جای آسیا کن

.....

باز هم برایت خواهم نوشت

به همگی سلام برسان بلند بالا

تا بعد

یا علی مدد

↧

.... سوم

January 13, 2016, 3:03 am

≫ Next: .... چهارم

≪ Previous: .... دوم

فردا جان سلام

غربت نشین نازک نارنجی یاد تغار ننه افتاده ! کاغذت رسید !

عتابم کردی که سفت و محکم چسبیدم به کارمندی و بعد از این همه سال چرا رهایش نکردم بروم دنبال خل خلی هایم ؟ بنشینم در یک گوشه ای و خطی بنویسم و آوازی و یاد سالهای ماضی و بچه های انجمن و "قاسم"که دیوارش پر بود از خطهایی که می نوشتیم و چه روزگار خوشی.... بعدها هر کدام از ما به سویی رفتیم و دیگر نشد آن روزها را تکرار کنیم ! با این همه اما، این خط را برایت پست خواهم کرد تا بدانی اگر حوصله اش باشد باز هم دستی به قلم خواهم برد !

.....

باز هم برایت خواهم نوشت

به همگی سلام برسان بلند بالا

تا بعد

یا علی مدد

↧

.... چهارم

February 8, 2016, 3:33 am

≫ Next: که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی توست

≪ Previous: .... سوم

فردا جان سلام

دلم گرفت و زبانم بند آمد و نای حرف زدن نیست ....

سالهای بی تو را چگونه سپری کنم ؟

سالهایی که تو آواره ی درد و رنج خویش بودی و من آواره ی تو ....

تو زخم خورده ی روزگار بودی و من زخم خورده ی تو ...

حالا من مانده ام زنده به اندوه تو و خیالی خسته و زخم های ریز و درشتی که درمانش نیست ....

و به قول دوستی :

دلم می خواهد زندگی ام را بدهم به دست یک آدم دیگر و بگویم تو "بازی "کن تا من برگردم !

اما هر چه می کنم "آدم اش "را پیدا نمی کنم ...

حالا می ترسم قبل از اینکه زندگی تمام شود ، مرا تمام کند حجم سنگین نبودنت ....

.....

باز هم برایت خواهم نوشت

به همگی سلام برسان بلند بالا

تا بعد

یا علی مدد

↧

که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی توست

March 26, 2016, 1:48 am

≫ Next: اندوه بزرگی است زمانی که نباشی

≪ Previous: .... چهارم

دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد

که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی توست

من آن نیم که دهم نقد جان به هر شوخی

در خزانه به مهر تو و نشانه ی توست

XBsqG

.... چشمانم می سوزد ، اما می کوشم خود را مهار کنم ! ضبط را روشن می کنم و آرام تکیه می دهم ..... صدای ملکوتی "شجریان " . صدایش انگار از دور می آید ! از خیلی دور ، از 120 سال پیش ، از 1200 سال پیش، و نمی دانم از 12000 سال پیش و بسیار دور ، چنین نزدیک.....

ضبط را روشن می کنم ، چشمانم را می بندم و با او زمزمه می کنم . به تالار وحدت پرواز می کنم ، همراه با ارکستر ملی و آوای داوودی اش و از همان تالار به ملکوت پر می کشم و با او به رقص در می آیم ! عطش سیری ناپذیری دارم ....

به گذشته بر می گردم ، به وجه ضد ابتذال "شجریان "به اعتصاب خواندن ، به آستانه ی انقلاب ، آن روزهای شور و شوق و حماسه ..... "شب است و چهره ی میهن سیاهه .... به ماه رمضان "ربنا افرغ علینا صبرا " ..... و سیری حماسی از سحر نوای ملکوتی "شجریان " ......

و دلتنگ "نوا " ... ما گدایان خیل سلطانیم ..... "نوا "، "شور "، "بیات ترک "، "سه گاه "و ....

چشمانم را باز می کنم ، تالار اندیشه ؛ خیس عرق شده ام ! و چقدر برایم دلنشین و تازه بود ! چرا که رنگ و بوی زندگی می داد ، با گرد و غباری بر چهره از راه رسید . چون همیشه صمیمی و گرم با آن همه خستگی .... "هابیل علی اف "دردانه ی آذربایجان و "شجریان " ... گفتم غم تو دارم و باز "مرغ سحر "و "من "و "ما "ی ، شیدای دیرین "شجریان " .....

"شب ، سکوت ، کویر "مسافری دور ، زخمه بر ساز و چه دلپذیر ما را به دوستی با فرهنگ خویش فرا می خواند .... و "قاصدک "در مغاک توقیف ! و چقدر افسوس می خورم .... "شجریان "، "مشکاتیان "، "دستان "، "بر آستان جانان "، "بیداد "، "جان عشاق "، "گنبد مینا "و .....

زلزله بم ، همنوا با زخم دیدگان به جا مانده از آوار .... تالار بزرگ کشور "علیزاده "، "کلهر "،"همایون "..... و "من "در کنارش به آسمان می روم ......

....

ای خدا این وصل را هجران مکن ....

یا علی مدد

↧